Opis zacznie się od bardziej południowego kierunku w stronę Beskidu Śląsko-Morawskiego - najbliższego pasma Karpat. Widok był tam stabilny w tym sensie, że znad chmur wystawały wciąż te same szczyty (tu porównanie obliczonych w ich stronę kierunków z rzeczywistymi pozycjami). Około godziny 6:20 na tle jaśniejącego nieba wyraźnie odcinały się najwyższe kulminacje. Przez cały czas pomiędzy wierzchołkami Lysej hory i Smrka dawało się dostrzec także odleglejszy o około 50 km, najwyższy szczyt Małej Fatry - Velky Krivan (powiększenie). W miarę upływu czasu warunki nieznacznie się pogarszały i na krótko przed wschodem Słońca niemal przestał być widoczny Maly smrk

Zupełnie inaczej przedstawiał się widok w stronę Beskidu Śląskiego, Żywieckiego i Tatr. Tutaj szczyty, oprócz cały czas widocznej Babiej Góry, pojawiały się i znikały, a dodatkowym elementem było "coś" na prawo od Pilska, wyglądające jak góra, ale zmieniające swój wygląd w wyjątkowo szybkim tempie. Dzięki pomocy kolegi Roberta J., to "coś" zostało zidentyfikowane niemal na pewno jako wybrzuszenie warstwy chmur, spowodowane unoszeniem ciepłego powietrza nad zakładami przemysłu hutniczego w Ostravie. Na pierwszym ze zdjęć, najwcześniejszym i - niestety - spapranym przeze mnie bardzo poważnie (tu powtórzone bez opisu), Pilsko tylko odrobinę wystaje ponad chmurami, a widok zaznaczonych na opisie szczytów tatrzańskich jest mocno wątpliwy. Rzekome obrazy Vysokiej i Krywania są pojedynczymi pikselami, a Gerlach - wręcz tylko nieznacznym pociemnieniem. Za nimi przemawia wyłącznie to, że są we właściwych miejscach. Oryginalne zdjęcie jest na tyle niewyraźne, że nie sposób odróżnić, czy mamy do czynienia z wierzchołkami gór, czy z kolejnymi nierównościami warstwy inwersyjnej. Za to na prawo od Babiej Góry wyróżnia się szczyt Skrzycznego, a na upartego nieco dalej można dopatrzyć się także Małego Skrzycznego i Kopy Skrzyczeńskiej, choć obliczenia wykazują, że nie powinny być widoczne. Lokalne różnice w pionowym rozkładzie temperatury nie są jednak uwzględniane w stosowanym modelu, więc takie rozbieżności mogą się zdarzać. W obliczeniach nie widać przecież pojawiania się i znikania szczytów, które w rzeczywistości miało miejsce.

Mniej więcej o 6:45 nad chmurami pokazał się wierzchołek Gerlacha - tym razem bez żadnych wątpliwości (tu powiększenie); był dostrzegalny nawet gołym okiem. Na tym, niestety poruszonym, zdjęciu widać, że zniknęło wybrzuszenie na inwersji. Pilsko nadal słabo wystawało sponad chmur, a obok Babiej Góry i Skrzycznego już całkiem schowały się niższe szczyty. Gerlach wkrótce przestał być widoczny, natomiast gdy było już blisko do wschodu Słońca, śmielej wyszło nad chmury Pilsko, znowu w towarzystwie konwekcyjnego wybrzuszenia nad Ostravą. To ostatnie okazało się być bardzo nietrwałe - po kolejnych kilku minutach prawie zanikło. W tym czasie, koło Babiej Góry, już prawie wcale nie dało się zobaczyć Skrzycznego.

Wschodu Słońca nie ma co pokazywać, bo nigdy dobrze nie wychodzi moim aparatem, zwłaszcza w bardzo przejrzystym powietrzu. Około 7:20 uwieczniłem jeszcze Ślężę, ale na zmianę warunków oświetlenia na tyle, by zaczęły być widoczne Karkonosze, nie mogłem już niestety czekać.